Tu dla porównania kilka słów o emanacji kobiecej energii w przekazach tybetańskich. Jakże nie różni się to od tego, jak przejawia się czarownica, czy szamanka!!!
W buddyzmie tybetańskim podstawowym symbolem żeńskiej energii jest dakini, "podniebna tancerka". Półgniewna postać kobiety manifestuje się w wizjach, snach i podczas doświadczeń medytacyjnych. Sanskrycki termin dakini (tyb. khandroma) tłumaczy się również jako "tańcząca na niebie" lub "podróżująca w przestrzeni nieba". Słowo "niebo" odnosi się w tym przypadku do buddyjskiego terminu "pustość". Oznacza to, że dakini działa z poziomu pełnego urzeczywistnienia pustości zjawisk.
Dzięki kontaktowi z dakinią pojawiają się intuicyjne zdolności i wgląd; bez aktywizacji tych energii praktyka będzie płytka i intelektualna. Dakini stwarza również poczucie pokrewieństwa i kapryśnej swawolności, która może być przerażająca. Jak mówi Trungpa Rinpocze: "Ta swawolna dziewczyna jest wszechobecna. Ona cię kocha. Nienawidzi cię. Bez niej twoje życie byłoby bezustanną nudą. Ale ona ciągle płata ci figle. Gdy chcesz się jej pozbyć, lgnie do ciebie. Pozbyć się jej, to pozbyć się własnego ciała - ona jest taka bliska. W literaturze tantrycznej nazywa się ją zasadą dakini. Dakini jest swawolna. Igra z twoim życiem". Swoje posłanie dakinie przekazują bezpośrednio poprzez doświadczenia życiowe, a nie przy pomocy zawiłych argumentów filozoficznych. Właśnie z tego powodu dakini związana jest z naukami tantrycznymi, które pracują bezpośrednio z energią ciała, mowy i umysłu, a nie z bardziej intelektualnymi naukami sutr. Często dakini pojawia się po raz pierwszy, gdy praktykujący przechodzi od podejścia intelektualnego do doświadczalnego. |
Takiemu przejściu może towarzyszyć silny emocjonalny szok, głębokie przewartościowanie i zmiana sposobu życia.
- zaczerpnięte z: Tsultrim Allione w książce "Kobiety Mądrości".
